5 Simple Statements About بیماری پارکینسون ضیایی Explained

5 Simple Statements About بیماری پارکینسون ضیایی Explained

Blog Article

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است.  اولین علائم  این بیماری مشکلات حرکتی است. حرکات روان و هماهنگ عضلات بدن توسط دوپامین که ماده ای در مغز است امکان پذیر می شود.

افراد در این مرحله به ویلچر نیاز دارند و اغلب نمی توانند بدون افتادن به تنهایی بایستند. برای جلوگیری از سقوط به کمک شبانه روزی نیاز است.

بسیاری مشکوک به بودن در معرض سموم و آفت کش ها هستند و مورد مطالعه قرار گرفته اند، اما هیچ ماده واحدی را نمی توان به طور قابل اعتمادی به پارکینسون مرتبط کرد.

برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بیماری پارکینسون هستند.  عوامل خطرساز این بیماری عبارتند از:

طبق گفته دکتر حجازی بهترین دکتر مغز و اعصاب در تهران ؛ در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ، هیچ علائمی در حالات صورت شما پدیدار نمی شود. گاهی بازوهای شما در هنگام راه رفتن ، تلوتلو می خورد و صحبت کردن شما نیز گاهی یکنواخت یا بریده بریده می شود.

بیماری پارکینسون، با التهاب همراه است. در نتیجه محقیقین همواره به دنبال کشف اثرات ضد التهابی اسید چرب امگا ۳ هستند.

جیمز پارکینسون بیماری پارکینسون را به‌طور رسمی در سال ۱۸۱۷ در مقاله‌ای با عنوان رساله‌ای در زمینه‌ی فلج لرزشی معرفی کرد. جیمز پارکینسون پزشکی ساکن لندن بود که علائم کلاسیک پارکینسون را در سه نفر از بیماران خود و نیز سه فرد رهگذر در خیابان مشاهده کرده بود. مقاله‌ی او شرح روشنی از برخی از علائم اصلی این بیماری بود: لرزش و سختی و استوارنبودن قامت.

علائم: افراد مبتلا به ام اس شرایطی مانند سردرد ، کم شنوایی ، درد و دوبینی متخصص بیماری پارکینسون در تهران را تجربه می کنند.

استالوو نیز قرصی است که از ترکیب کاربیدوپا/لوودوپا با انتاکاپن ساخته شده است.

داروهای پارکینسون می توانند به طور موثری علائم را در این مرحله به حداقل برسانند و کاهش دهند.

  با گذشت زمان ، سلول ها به طور کامل می میرند.  کاهش دوپامین اغلب تدریجی است.  به همین دلیل است که علائم پیشرفت می کنند یا به تدریج بدتر می شوند.

این داروها باعث می‌شود که عملکرد استیل کولین متوقف شود و در این صورت میزان دوپامین مغز افزایش پیدا می‌کند. در واقع این نوع داروها به عنوان یک جایگزین دوپامین و جلوگیری از تخریب آنها تجویز خواهند شد.

تا ۵۰ درصد از افراد در مراحل ۴ و ۵، گیجی، توهم و هذیان را تجربه می کنند. توهم زمانی رخ می دهد که چیزهایی را می بینید که وجود ندارند.

حرکات به طور قابل توجهی کندتر می شوند ، که در نتیجه، فعالیت ها هم کندتر می شوند.  مسائل مربوط به تعادل نیز اهمیت بیشتری پیدا می کنند و بنابراین سقوط و افتادن بیشتر شایع می شود.